Κάτω τα μέτραπου εξαθλιώνουν το λαό
και διαλύουν τη χώρα
Προκήρυξη της ΚΟΕ για την Γενική Απεργία, 26/09/2011
Είμαστε και πάλι στους δρόμους – δεν γίνεται διαφορετικά! Αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν, ούτε να διστάσουν, αν δεν αντιμετωπίσουν τη δυναμική του ξεσηκωμένου λαού. Hδύναμή μας τους έχει κλονίσει για τα καλά. Το κίνημα των πλατειών ταρακούνησε την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου τον Ιούνη του 2011. Οι παρελάσεις του λαού στις 28 Οκτώβρη 2011 τους ανάγκασαν στην πρώτη απόπειρα συγκυβέρνησης με τον εκλεκτό των τραπεζιτών και του Βερολίνου, Παπαδήμο. Η μεγαλειώδης διαδήλωση της 12ης Φλεβάρη 2012 ενάντια στο σφαγιαστικό Μνημόνιο 2 κατέληξε στην πολιτική μάχη των εκλογικών αναμετρήσεων της 6ης Μάη και της 17ης Ιούνη και στη λυσσώδη αντίδραση του πολιτικού συστήματος για να επιβιώσει υπηρετώντας το ειδικό καθεστώς της νέας κατοχής.
Ο άλλος δρόμος βρίσκεται μπροστά μας. Δυόμισι χρόνια απίστευτης συμπίεσης και αφαίμαξης, δυόμισι χρόνια άνθισης των αντιστάσεων, της αλληλεγγύης και της μαχητικότητας – τώρα η πολιτική αναγκαιότητα ενός αντιθετικού και λυτρωτικού προγράμματος πηγάζει από παντού. Θα παίρνει σάρκα και οστά στις καθημερινές αγωνίες και συζητήσεις, στις μικρές και μεγάλες μάχες, στις παραγωγικές πρωτοβουλίες. Αυτό το πρόγραμμα μπορεί να το γράψει η ίδια η κοινωνική πλειοψηφία, να το κάνει κτήμα της και να μοχθήσει γι’ αυτό. Να συγκρουστεί για να κάνει πράξη ένα τέτοιο πρόγραμμα διεξόδου του λαού και της χώρας, κι όχι να συνεχίσει να ματώνει για τα ασύδοτα κέρδη της μαφίας, της χρεοκρατίας και των ηγεμόνων του ευρωδιευθυντηρίου.
Πολιτική ανατροπή
Πρέπει να φύγουν. Ένιωσαν την απειλή από την ορμητική εισβολή του λαού στο πολιτικό προσκήνιο, στο ίδιο το δικό τους γήπεδο, στο στημένο εκλογικό παιχνίδι. Μετά τις 6 Μάη λύσσαξαν, απείλησαν, εκβίασαν. Ολόκληρο το διεθνές και εγχώριο σύστημα έπεσε πάνω στην κοινωνία με ένα και μόνο στόχο, που οριακά (και προσωρινά!) τον πέτυχαν λέγοντας συνειδητά ψέματα και κλέβοντας την ψήφο του λαού.
Τίποτα από όσα επαγγέλθηκαν προεκλογικά δεν ισχύει. Τα επαχθή μέτρα του Μνημονίου 2 εφαρμόζονται κατά γράμμα: Διάλυση των εργασιακών σχέσεων και μισθοί πείνας, εξευτελιστικά επιδόματα ανεργίας και άγρια χαράτσια. Δεν υπάρχει καμία «συγκυβέρνηση» – ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης βάζουν πλάτη, η Δεξιά καταλαμβάνει τον κρατικό μηχανισμό, ο Σαμαράς ζητάει άφεση αμαρτιών από τη Μέρκελ, ολοταχώς η Ελλάδα πωλείται.
Αν στην προηγούμενη φάση το κοινοβούλιο είχε μετατραπεί σε πρωτοκολλητή των τελεσιγράφων της τρόικας, τώρα θέλουν να το βάλουν εντελώς στο περιθώριο. Ο Σαμαράς κυβερνά με το «αποφασίζουμε και διατάσσουμε»: Αγροτική, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, συμφωνία ντροπής με τη Siemens. Τι τους νομιμοποιεί τώρα να «διαπραγματεύονται» τη χαριστική βολή στην κοινωνία, ενώ όλη η χώρα μετατρέπεται σε Ειδική Οικονομική Ζώνη κατοχής από τα γερμανικά μονοπώλια; Ποια «τελευταία μέτρα», ποιο καρότο της επιμήκυνσης; Τώρα απειλούν ξανά και ομολογούν: «Αν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα και δεν πιαστούν οι στόχοι, έρχεται νέο πακέτο το 2014»!
Δεν έχουν καμία νομιμοποίηση και το γνωρίζουν. Η καταφυγή στα ρατσιστικά πογκρόμ, και η επιστράτευση της Χρυσής Αυγής στο ρόλο των ταγμάτων εφόδου είναι το τελευταίο όπλο της κυβερνητικής μηχανής. Παράλυση και φόβος στην κοινωνία: αυτός είναι ο στόχος τους. Απειλούν με άγρια καταστολή και εμφύλιο διχασμό, ενοχοποιούν και στοχοποιούν την αντίσταση του ελληνικού λαού.
Είναι αδίστακτοι – Είναι επικίνδυνοι – Είναι πολύ λίγοι απέναντι στον κοινωνικό ξεσηκωμό!
Απαλλαγή – όχι εναλλαγή
Δεν βρίσκεται μπροστά μας η υπόθεση μιας συνήθους δικομματικής εναλλαγής. Αυτά τελείωσαν. Το σύστημα της διαπλοκής είναι καταρρακωμένο κάτω από το βάρος της κατάρρευσης και της επιβολής της ωμής επιτροπείας-κατοχής από το ειδικό καθεστώς της τρόικας. ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ, μαζί με τους εγχώριους υπαλλήλους τους, υποθηκεύουν το μέλλον και δολοφονούν το παρόν της χώρας.
Στα δεσμά του ειδικού καθεστώτος δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Μόνο αποχαύνωση, αφιονισμός και αφαίμαξη μέχρι τελευταίας ρανίδας. Μόνο κοινωνικός αυτοματισμός και κανιβαλισμός: ο ζωντανός εφιάλτης της ερήμου και της ζούγκλας ταυτόχρονα.
Χωρίς Μνημόνια – Χωρίς Τρόικα – Χωρίς Επιτροπεία, έτσι μόνο υπάρχει μέλλον γι’ αυτόν τον τόπο, για όλους εμάς.
Αλλά αυτό σημαίνει και άλλα πολλά «χωρίς» για την απαλλαγή της χώρας από τη δυναστεία του πολιτικού κατεστημένου και των «χορηγών» του: Την τραπεζοκρατία, τους εθνικούς προμηθευτές, τους καναλάρχες, την ολιγαρχία, που αποστράγγισε τις παραγωγικές δυνάμεις και πλούτισε καταδικάζοντας τη χώρα στα δεσμά της χρεομηχανής. Είναι οι υπεργολάβοι των μονοπωλίων και των χρηματαγορών, που τώρα, σε ρόλο άθλιου μαυραγορίτη, παραδίδουν τα κλειδιά σε Βερολίνο, Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Ν. Υόρκη. Για να διασώσουν τα ελεεινά τους προνόμια, δίνουν γη και ύδωρ στην κυριολεξία.
Δεν υπάρχει καμία προοπτική ούτε στο δρακόντειο Σύμφωνο για το Ευρώ, που υπέγραψαν πρόθυμα οι Βενιζέλος και Σαμαράς. Δεν είναι «ευρωπαϊσμός» η θωράκιση του ευρωδιευθυντηρίου προκειμένου να ποδοπατήσει την εθνική ανεξαρτησία και να στραγγαλίσει τη δημοκρατία, ώστε να μην συναντήσει κανένα εμπόδιο η επέλαση του νεοφιλελεύθερου οδοστρωτήρα ενάντια στους λαούς της Ευρώπης και τον Ευρωπαϊκό Νότο.
Διέξοδος – Μετάβαση
Απέναντι στα βρώμικα σχέδια διχασμού, που απεργάζεται η συγκυβέρνηση και οι ξένοι προστάτες της, μόνο η πλατιά δημοκρατική ενότητα και η οργάνωση του λαού, η αλληλεγγύη μπορούν να σταθούν φραγμός, αλλά ακόμη περισσότερο: να αναδειχτούν ως το αντίπαλο δέος.
- Συμμαχία πολιτική δημοκρατική κομμάτων, κινήσεων, πρωτοβουλιών για την απαλλαγή από τα μνημόνια, την τρόικα, τοκαθεστώς επιτροπείας.
- Ανένδοτος πολιτικός αγώνας, χειραφέτηση, για την πολιτική ανατροπή.
Αυτός είναι ο οδικός χάρτης!
Για τη διέξοδο σωτηρίας και τη μετάβαση στο δύσκολο αλλά μοναδικό ελπιδοφόρο μονοπάτι της Πραγματικής Δημοκρατίας, της Ανεξαρτησίας και της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης.
Ο κόσμος της ανάγκης και του αγώνα, που αναγνωρίζει την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ ως έναν πολύτιμο σύμμαχο και όπλο στη μάχη «ζωής και θανάτου» για το σήμερα της χώρας, θα περπατήσει αυτό το δρόμο, θα τον ανοίξει, θα μάθει να νικάει και θα χτίσει το αύριο για τη χώρα και το λαό.
