Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Γιατί να Κατέβουμε στο Δρόμο στις 6 και 7 Δεκέμβρη;

Γιατι διαδηλώνουμε;


Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου πέρυσι άναβαν κεράκια στη μνήμη του Αλέξανδρου. Φέτος ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν από θέση εξουσίας την νεολαία που αγωνίζεται. Η ΝΔ πέρυσι έπνιγε στα χημικά και στο ξύλο τις διαδηλώσεις, αφού νωρίτερα η αστυνομική ασυδοσία έριχνε έναν 16χρονο νεκρό. Φέτος με τον νέο της αρχηγό θεωρεί ότι δεν είχε όσο αυστηρή στάση έπρεπε απέναντι στην οργή της νεολαίας. Το ΚΚΕ πέρυσι κατήγγειλε την εξέγερση και οραματίστηκε μια «πραγματική λαϊκή εξέγερση που δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι». Φέτος απέχει από τις διαδηλώσεις και κάνει «μέτωπο» με τον εαυτό του.

Γιατί να Κατέβουμε στο Δρόμο στις 6 και 7 Δεκέμβρη;

Διαδήλωση Μνήμης: Δεν ξεχνάμε ότι ένας 16χρονος σκοτώθηκε χωρίς λόγο. Δεν ξεχνάμε ότι το γεγονός δεν ήταν μεμονωμένο, αλλά κρίκος σε μια μεγάλη αλυσίδα. Δεν ξεχνάμε το κύμα οργής και αγανάκτησης, την κραυγή απελπισίας και απόγνωσης, την έκρηξη νεότερων και μεγαλύτερων. Δεν ξεχνάμε ότι αυτή την έκρηξη η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πήγαν να την ταυτίσουν με τις σπασμένες βιτρίνες. Δεν ξεχνάμε το φόβο που προκαλέσαμε στο κατεστημένο σε όλη την Ευρώπη, όταν κατεβαίναμε κατά χιλιάδες στο δρόμο.

Διαδήλωση Άρνησης: Ενός κόσμου κι ενός συστήματος γεμάτου σαπίλα και υποκρισία. Που τάχα ακούει τη νεολαία με συμπάθεια και κατανόηση. Που όμως την επόμενη μέρα μας ξαναφορτώνει τα προβλήματά του. Μας κάνει τη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Είναι άρνηση των αδιεξόδων και της απόγνωσης. Άρνηση της επιβίωσης. Άρνηση του να ζεις για να δουλεύεις. Άρνηση του χρόνου που δεν είναι ελεύθερος. Άρνηση των χώρων που εμπορευματοποιούνται. Άρνηση της ζωής που είναι βουλιαγμένη στο νάρκωμα, στην κατανάλωση, στην αδιαφορία και στην απομόνωση.

Διαδήλωση Ενότητας: Ο Δεκέμβρης πέρυσι μας ένωσε όλους. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, νέους και μεγαλύτερους, από διαφορετικές περιοχές και κοινωνίες. Μας ένωσε σε ένα ποτάμι οργής και αγανάκτησης για την ευκολία με την οποία αφαιρείται μια ζωή. Ένωσε πολύ διαφορετικό κόσμο, με διαφορετικά προβλήματα που όμως είδαμε μια κοινή αιτία: Ότι πυροβολούν τη γενιά μας με αδιέξοδα. Ότι έχουμε απέναντί μας μια εξουσία κι ένα κράτος που μοιράζει σφαίρες στη νεολαία και δισεκατομμύρια στις τράπεζες. Ο δρόμος είναι στην ενότητά μας, όχι στον κατακερματισμό μας.

Διαδήλωση Ταυτότητας: Γιατί έχουμε ανάγκη ένα ισχυρό, μαχητικό ρεύμα της αριστεράς στην κοινωνία που να δίνει αγώνες και μάχες καθημερινά. Να συγκροτεί ένα ρεύμα αλλαγής παντού. Δίπλα και μέσα στην νεολαία που πνίγεται από τα αδιέξοδα του συστήματος, δίπλα και μέσα στον εργαζόμενο κόσμο που πληρώνει ακριβά την κρίση, δίπλα και μέσα στους «συνηθισμένους ανθρώπους». Αυτή είναι η ταυτότητα και η φυσιογνωμία μιας σύγχρονης, χρήσιμης και ζωντανής αριστεράς.

Διαδήλωση Συνείδησης: Ακόμη κι αν μας λένε ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε, ξέρουμε τι δεν θέλουμε. Και μπορούμε σιγά σιγά, να κατακτάμε μια νέα γνώση και νέα συνείδηση. Αυτή η γενιά, ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιεί, φωνάζει ότι τέλειωσε μια ολόκληρη εποχή. Στην αρχή με τυχαίες εκρήξεις ενάντια στο σύστημα, αλλά στη συνέχεια με συλλογικότητα και με οργάνωση. Για μια νεολαία, ούτε απολίτικη, αλλά ούτε φυλακισμένη στα όρια του παρελθόντος. Μπορούμε να φτιάξουμε μια νέα συνείδηση που να ανταποκρίνεται στη νέα εποχή.