Η χθεσινή Γενική Απεργία χρωματίστηκε από τον παλμό και την οργή των διαδηλωτών, νέων αλλά και μεγαλύτερων που έσπασαν το μεθοδευόμενο κλίμα τρομο-υστερίας στο δρόμο. Η πρόσκληση συναίνεσης (σε τι;) και πρόκληση καταστολής (απέναντι σε ποιους;) του κ. Καραμανλή, δεν πέρασε.
Το πακέτο προτάσεων του πρωθυπουργού κρύβει τις κυβερνητικές ευθύνες πίσω από τις σπασμένες βιτρίνες. Επιχειρεί πίσω από μια ακόμη «ασύμμετρη απειλή» να κουκουλώσει την αληθινή απειλή που υπάρχει σήμερα για το λαό και την κοινωνία: Την ίδια την ύπαρξη της κυβέρνησής του.
Η επόμενη μέρα δεν θα είναι καλύτερη αν δεν δοθεί διέξοδος. Αν η αφορμή για την έκρηξη είναι ο θάνατος του 15χρονου, η πραγματική αιτία είναι ο ρατσισμός ενάντια στη νεολαία από το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Αυτή την απλή αλήθεια η κυβέρνηση, ο δικομματισμός, η φαντασμαγορία των τηλεοπτικών δεκτών δεν θέλει και δεν μπορεί να αποδεχτεί.
Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει τους νέους, αλλά και τους εργαζόμενους σε μαζικές πολιτικές διεκδικήσεις. Στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές. Για να ενωθούν όλα τα ρυάκια της κοινωνικής αμφισβήτησης σε πολιτικό ρεύμα ανατροπής.
Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει την αριστερά σε γραμμή επίθεσης. Διεκδικώντας να μπει τέρμα στην πολιτική απαξίωσης, περιθωριοποίησης, αποκλεισμού, ανασφάλειας. Διεκδικώντας τον αφοπλισμό της αστυνομίας. Την ακύρωση εδώ και τώρα της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της ανώτατης παιδείας. Την κατοχύρωση σήμερα του καθολικού κοινωνικού δικαιώματος στην εργασία, με αξιοπρέπεια και σταθερότητα. Ο αγώνας για να δικαιωθεί πρέπει να συνεχιστεί.
